15.09.1917
Gent
Cafébazin
Getrouwd
Koerierster
Liefste dagboek Gerard,
Vandaag stond ik in mijn café. Het was niet erg druk. Dat veranderde rap. Mijn benen trillen er nog altijd van, maar ja, we doen verder. Plotseling vielen de Duitsers binnen. Ik dacht dat ze me kwamen arresteren. Gelukkig wisten ze niet wie ik was. Ze liepen met groten passen naar mij toe en vroegen:"Eine bier bitte. Sofort." Mijn benen begonnen te beven. Ik deed onmiddellijk wat me gevraagd werd. Ze dronken hun glas bier in één teug leeg. En lieten daarna een forse boer. Ze haalden papieren en foto's uit. Ik liep voorbij en nam de lege glazen. Ik wierp een blik op de foto's en de namen die op het blad stonden. Tot mijn grote verbazing stond ook mijn naam op de lijsten er lag ook een foto van mij naast. Gelukkig was die van zij getroken maar ze herkende me niet. Een van de mannen gluurde naar me en zij in het Duits"Gluck mich nicht so an!"Oef ze hadden niets in de gaten. Ik liep opgelucht naar mijn toonbank. Hij vroeg of ik de foto kende waar ik opstond .Ik zij bevend van niet.
Donderdag 18 Augustus 19/17
Toen ik wakker werd kiep ik onmiddellijk(want dat was misschien mijn laatste kans voor dat ze doorhadden wie ik echt was. )en begon de wagons te tellen die langs kwamen. maar plotseling zag ik in de verte een fiets naderen.
Eerts dacht ik dat het een Duitser was maar ik herkende rap een van de zonen van colega. Hij gaf mij beleefd een briefje ik vouwde het briefje open en toen versteef ik van angst. Er stond op dat de vader van het jongetje gevangen was genomen door de Duitsers, en dat ze hem dwongen om andere spionnen te noemen.
(Fantasie)